Heimwee naar de zomervakantie? Dan plak je er toch gewoon nog wat zonnige weken aan vast. Verleng de zomer, en waar beter dan in het mooiste wijngebied van Frankrijk: de Bourgogne. Je komt bovendien op het goede moment. Het is oogsttijd in de Côte-d’Or, het gebied van de Grands Cru’s. Dus volop bedrijvigheid op de wijnvelden. On y va.

“C’est un beau roman, c’est une belle histoire…” We hebben vandaag een e-bike gehuurd waarmee we heerlijk ontspannen langzaam omhoog fietsen. Dan raast een wit busje voorbij. Raampjes open. Een groep jonge Fransozen strooit luidkeels een oude hit van Michel Fugain over de glooiende wijngaarden uit. “C’est une romance d’aujourd'hui.” Ze hebben er zin in, da’s duidelijk. Het is september en oogststijd rond het Franse Beaune. Dit is het land van de pinot noir en de chardonnay, maar vooral het gebied van het roodkleurig leven. La Vie en Rose. Bourgondië is middeleeuws mooi, met hier en daar een chateau, een eeuwenoud kerkje en veel, heel veel, in slaap gevallen dorpjes. Land van de kleine kavels waar de oogst zingend wordt binnengehaald. “C’est une belle histoire…”

Gouden wijngaarden

De zon schijnt enthousiast. We huren een fiets in Beaune en rijgen vanuit deze fraaie stad diverse slaapdorpen als een rozenkrans aaneen. Eerst Pommard, dan Volnay en Meursault. Verderop wachten nog Puligny, Chassagne-Montrachet en Santenay. Stuk voor stuk dorpen die bekend staan om hun uitmuntende wijnen, de Grand Cru’s. Het gebied wordt de Côte d’Or genoemd, de Goudkust, waarbij het goud verwijst naar de kleur die de wijngaarden in de herfst aannemen. En inderdaad, het decor vandaag is niet te versmaden. Ook de dorpen niet. In Pommard hangt de geur van alcohol in de smalle straten. Link, rechts, voor, achter… overal wacht ons wel een wijnhuis, waar het gistingsproces in volle gang is. We kunnen er ook aanschuiven voor een proeverij. En daarbij leren we dat wijn proeven ook echte dichtkunst is. Wijn is niet ‘zacht’, maar ‘fluwelig’, niet ‘lekker’, maar ‘rond’ en ‘rijk’. En als-ie niet te drinken is, noemen ze hem ‘schraal’ of ‘wrang’. “Dat laatste komt hier in de Côte d’Or niet voor”, verzekert een wijnboer lachend.

Route des Grands Cru’s

De Route des Grands Cru’s is een smalle strook van noord naar zuid. De route toont bijzondere wijnhellingen waar de wijnboeren vermaarde wijnen produceren. Elk perceel is uniek en afkomstig uit een wijntraditie die al tweeduizend jaar oud is. Daarmee kwamen de percelen in 2015 op de werelderfgoedlijst van Unesco. Je kunt de route per auto, maar ook per fiets afleggen. Bordjes wijzen je de weg.

Charmant Meursault

We laten de proeverij even voor wat hij is en gaan verder. De Route des Grands Crus slingert zich sierlijk door de wijngaarden. Vaak zijn die met stenen muren afgebakend en tonen ze hier en daar een fraaie poort die de naam draagt van de eigenaar. De volledige route is 60 km lang, voert van Dijon tot Santenay en doet 37 wijndorpen aan. Ah, daar komt de Église Saint-Nicolas van het sfeervolle Meursault in zicht. De kerk uit de 15e eeuw werd gebouwd in opdracht van de Abdij van Cluny, het benedictijnerklooster dat in de middeleeuwen een flinke vinger in de rooms-katholieke pap had. Naast deze kerk valt vooral ook het Château fort de Meursault uit de 14e eeuw op. Ooit een versterkt kasteel waarvan nu nog de hoge vierkante donjon resteert met z’n karakteristieke, veelkleurige pannendak. Het figureerde ooit in een film van Louis de Funès. En daar zijn ze hier nog steeds zichtbaar trots op.

Beroemd ziekenhuis

Als de zon op de geglazuurde tegels schittert, doet het dak ons denken aan het wereldberoemde Hôtel-Dieu des Hospices in Beaune dat we eerder bezochten. Het hospitaal werd in 1443 gesticht als opvang voor inwoners die door de Honderdjarige Oorlog aan honger en armoede leden. Meer dan vijfhonderd jaar was het een armenziekenhuis. Bekijk er nu de keuken, de apotheek, de grote zaal met 28 hemelbedden en het indrukwekkende plafond en dito kapel. Een hoogtepunt van middeleeuwse architectuur. Maak daarna ook nog een stadswandeling, want extra aandacht verdient het fotogenieke Beaune zeker. Vooral vanwege z’n middeleeuwse stadswallen, heerlijke slenterstraatjes, Musée du Vin en de Collégiale Notre-Dame, een van de grootste Romaanse kerken van Frankrijk.

Zoevend langs het kanaal

Je kunt na Santenay - mooi kasteel ook - de wijngaarden verlaten om wat verderop over het jaagpad langs het Canal du Centre verder te fietsen. Omdat het kanaal tussen de Saône en de Loire langzaam afdaalt, zijn er om de paar honderd meter sluisjes ingebouwd. In totaal zijn er nog 64 van de eerst 80 sluizen over om het hoogteverschil van zo’n 50 meter te overbruggen. Met de fiets passeer je deze sluisjes met gemak. Eenzelfde aantal sluiswachterswoningen zijn er, hoewel de meeste die we tegenkomen er verlaten bijlliggen. De plezierjachtjes - joehoe, even zwaaien naar de kapitein en z’n bemanning - moeten vaak zelf de sluisdeuren dichtdraaien en het waterpeil regelen. Dat kost dus even tijd. Op de fiets ben je al snel vier sluizen verder.

Uitvinder fotografie

In het stokoude centrum van Chalon-sur-Saône ook weer de nodige vakwerkhuizen. Bekijk er de erfenis van monsieur Niépce, de uitvinder van de fotografie. Terug naar Beaune is het 57 km fietsen. Is dat op één dag te veel van het goede, dan is een overnachting hier niet zo’n gek idee. In het andere geval laat je het Canal du Centre links liggen en keer je in Santenay terug naar Beaune. Na zo’n tocht als deze smaakt, verwachten we, een glas wijn des te ‘lekkerder’. Pardon, des te ‘rijker’. En omdat wijn proeven voor de Bourgondiër bijna een religie is, zoeken we een wijnlokaal op. Ook om dit ‘belle histoire’ gepast af te ronden. “We beginnen met een witte Corton-Charlemagne”, horen we de patron zeggen. We kijken onze medeproevers aan en fluisteren: “Moet je deze wijn nu uitspugen?” Onze buurman lacht: “Ben je gek, gewoon lekker doorslikken!”