De bewoners zijn zichtbaar trots op hun pueblos blancos. De witkwast ligt er altijd klaar voor gebruik. Geraniums zorgen voor kleurige accenten. En bijna altijd liggen de witte dorpen van het Spaanse Andalusië fotogeniek op een kalkstenen rotsplateau. Stap in voor een betoverende roadtrip.

De zon schittert aan de hemelsblauwe lucht en weerkaatst fel op de witte muren. Oeps, snel je zonnebril op bij deze pueblos blancos. Dorpen als Mijas en Arcos de la Frontera zijn karakteristiek voor het landschap in het Spaanse Andalusië. Oogverblindend witte juweeltjes die nonchalant zijn uitgestrooid in een glooiend landschap van groen grasland en bossen van kurkeiken. Het dorre landschap toont als de rauwe stoppelbaard van een verdwaalde bandiet, zoals ook hier bij Ronda. De Moren noemden het gebied ooit Al-Andalus, vandalenland. Ronda en de omringende dorpen waren beruchte roversnesten. Langs kronkelige muildierpaden brachten de bewoners heimelijk tabak, katoen en alcohol van het Britse Gibraltar naar het hooggelegen Ronda. De kloof El Tajo splitst het stadje in tweeën. De huizen tuimelen nét niet over de loodrechte wand de diepte in.

De tijd stokt

De muilezels van toen maakten plaats voor een comfortabele huurauto. Daarmee verkennen we de pueblos blancos, zoals ook Zahara. Het wit van de gevels wordt er enkel onderbroken door de kleurige geraniums. Ook hier lijkt de tijd stil te staan. We stallen onze huurauto net buiten het dorp en lopen omhoog de smalle straatjes in. We slenteren over het dorpsplein, ruiken de geur van een oude olijfboom, horen het geklater van een fraaie fontein en zoeken een schaduwrijk terras op. Daar bestellen we een café con hielo: koffie met suiker en apart een glas met ijsblokjes. Even overschenken voor een heerlijke ijskoffie. Ah, wat heerlijk, zo’n stilstaande tijd.

Hip, Moors en Afrikaans

Langzaam dalen we af naar de kust. Naar het Moors aandoende Tarifa, het meest zuidelijke puntje van het Europese vasteland. Ooit een relaxt vissersdorp, nu een verrukkelijk slenterstadje met hippe bars, gezellige restaurants en een topstrand binnen handbereik. Hier kun je Afrika bijna aanraken. Vooral in de avond zie je de lichtjes van de Marokkaanse steden aan de overkant flikkeren. Vanuit de haven van Tarifa varen veerboten af en aan. Een overtocht duurt circa één uur. Maar eerst de oude binnenstad ontdekken. Met z’n levendige vismarkt en een wirwar van straatjes doet het stadje sterk denken aan Noord-Afrika.

Mooiste dorp

Iets verderop, net achter de kust, ligt het dorp Vejer de la Frontera, inmiddels een nationaal monument en verkozen tot een van de mooiste dorpen van Spanje. Het heeft tot op de dag van vandaag zijn authentieke Moorse charme weten te bewaren. De groene palmbomen, de sinaasappelen en de kleurige, bloemrijke patio’s contrasteren er fraai met de smalle straatjes en hun witgekalkte huizen. Dan ruilen we de dorpen in voor steden als Sevilla en Cordoba, beide ook met een trots karakter.

Moskee en herkenbaar plein

Ooit verbleven hier de katholieke en Moorse vorsten. In Cordoba komen die Moorse invloeden terug in de Mezquita, de grote moskee die later deels tot kathedraal werd verbouwd. Ruim 850 zuilen en pilaren van graniet, jaspis en marmer dragen het dak. Dat levert een duizelingwekkende aanblik op. Ook koningsstad Sevilla toont opmerkelijke architectuur, zoals het Real Alcázar, het paleis met zijn schaduwrijke tuinen. Verderop vinden we het prachtige Plaza de España. Filmliefhebbers, althans de fans van Star Wars, herkennen vast en zeker het ovaalvormige plein. Het fungeerde als decor voor enkele scènes uit episode 2: The attack of the Clones. De hoofdrolspelers wandelen in het paleis op planeet Naboo. In het echt dus over de zuilengalerij rond een ring van water met bruggetjes. Het bijzondere gebouw dateert uit 1929 en was het middelpunt tijdens de toenmalige Ibero-Amerikaanse expositie. Bijna zestig onderdelen geven elk een provincie van Spanje weer. Kleurige keramiektegels laten een historische gebeurtenis zien.

Tapas op dekseltjes

Terug in het centrum wacht een lekker glas wijn. Sherry mag ook, wel toepasselijk in deze streek. En uiteraard lekkere tapas. Deze ontstonden doordat een ober eerder een tapa (dekseltje) op het glas legde om zo vliegen in je glas te voorkomen. Later serveerden de obers op dat schoteltje een stukje kaas of wat olijven. Nu kun je uit een veelheid aan tapas kiezen, van garnalen tot pittige gehaktballetjes. Dat smaakt. Wat toepasselijke flamencomuziek erbij denken en je Spaanse beleving is compleet.